Κήλες του Κοιλιακού Τοιχώματος
Το κοιλιακό τοίχωμα περιβάλλει την κοιλιακή κοιλότητα η οποία είναι μια κλειστή κοιλότητα. Κάθε έλλειμμα/χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος οδηγεί στην δημιουργία κήλης του κοιλιακού τοιχώματος. Δια του ελλείμματος ενδοκοιλιακά σπλάγχνα μπορούν να προπίπτουν/προβάλλουν κάτω από το δέρμα δημιουργώντας άλλοτε άλλη συμπτωματολογία και προβλήματα στον πάσχοντα. Τόσο η διόγκωση όσο και η συμπτωματολογία επιδεινώνεται όποτε αυξάνει η ενδοκοιλιακή πίεση (π.χ άρση βάρους, βήχας, κ.α) οπότε η αυξημένη ενδοκοιλιακή πίεση προσπαθεί να εκτονωθεί από το σημείο όπου υπάρχει το έλλειμμα του κοιλιακού τοιχώματος.
Υπάρχουν διάφοροι τύποι κηλών του κοιλιακού τοιχώματος. Η κάθε κήλη παίρνει το όνομα της από την ανατομική εντόπιση της (π.χ βουβωνοκήλη – εντοπίζεται στην βουβωνική χώρα, ομφαλοκήλη – εντοπίζεται στον ομφαλό, επιγαστρική κήλη – εντοπίζεται στο επιγάστριο, μηροκήλη – εντοπίζεται στο μηριαίο δακτύλιο κ.ο.κ). Εξαίρεση αποτελούν οι μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες οι οποίες παίρνουν το όνομα τους από το γεγονός ότι εμφανίζονται επί προηγηθέντων χειρουργικών τομών ανεξάρτητα από την εντόπιση τους. (Βλέπε εικόνα).
Συμπτώματα:
- Ψηλαφητή διόγκωση κάτω από το δέρμα
- Πόνος (όχι σε όλους τους ασθενείς- επίσης συχνά παρατηρείται πόνος κατά την περίοδο δημιουργίας της κήλης ο οποίος παρά το γεγονός ότι η κήλη συνεχίζει να μεγαλώνει ο πόνος υποχωρεί)
- Αίσθημα Βάρους στην περιοχή της κοίλης
- Εντερική συμπτωματολογία αν δια του χάσματος εξέρχεται έντερο
Επιπλοκές κηλών – Περισφιγμένη κήλη
Όταν διά του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος εξέλθει ένα μεγάλο τμήμα ενός ενδοκοιλιακού σπλάγχνου (π.χ έντερο) τότε το τμήμα αυτό μπορεί να ‘σφηνώσει’ και να μην μπορεί να ξαναμπεί στην κοιλιακή κοιλότητα. Κατ΄ουσία στο σημείο εξόδου του από την κοιλιακή κοιλότητα το προπίπτον σπλάγχνο υφίσταται κάποια πίεση. Όσο μεγαλύτερη η πρόπτωση τόσο μεγαλύτερη και η πίεση. Όταν η πίεση αυτή υπερβεί ένα όριο τότε σταματά την φλεβική κυκλοφορία του προπίπτοντος σπλάγχνου. Αυτό έχει ως συνέπεια προοδευτικά το προπίπτον τμήμα να διογκώνετε καθώς αίμα συνεχίζει να φτάνει σε αυτό μέσο των αρτηριών αλλά δεν μπορεί να φύγει καθώς είναι κλειστές οι φλέβες. Έτσι δημιουργείται ένας φάβλος κύκλος ο οποίος αν δεν διακοπεί (συνήθως με χειρουργική επέμβαση) οδηγεί σε νέκρωση λόγω ισχαιμίας/μη καλής αιμάτωσης του πτοπίπτοντος σπλάγχνου και κατά συνέπεια σε ένα επείγον χειρουργείο στο οποίο πέραν από την χειρουργική σύγκληση του χάσματος που οδήγησε στη δημιουργία της κήλης επιβάλλεται και η αφαίρεση του νεκρωμένου οργάνου.
Αντιμετώπιση κηλών του κοιλιακού τοιχώματος
Κάθε ασθενής που εμφανίζει κήλη του κοιλιακού τοιχώματος πρέπει να υποβάλλεται σε χειρουργική αντιμετώπιση της. Εξαίρεση αποτελούν τα άτομα τα οποία για οποιοδήποτε ιατρικό λόγο (π.χ βαριά καρδιολογικά ή αναπνευστικά προβλήματα) δεν μπορούν να χειρουργηθούν. Ο λόγος για τον οποίο ένας ασθενής με κήλη πρέπει να χειρουργηθεί είναι αφενός μεν για να ανακουφιστεί από τα όποια συμπτώματα του προκαλεί η κήλη, αφετέρου δε για να αποφύγει την περίσφιξη η οποία όχι μόνο μεγαλώνει το χειρουργείο, αλλά επίσης το καθιστά επείγον, αυξάνει τις επιπλοκές του χειρουργείου, και αυξάνει και την πιθανότητα υποτροπής της κήλης μετά την χειρουργική αντιμετώπιση της.
Η χειρουργική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την ανάταξη(επανατοποθέτηση του στην κοιλιακή κοιλότητα) του προπίπτοντος σπλάγχνου και την σύγκληση του χάσματος του κοιλιακού τοιχώματος με ειδικό βιοσυμβατό πλέγμα. Η κλασική χειρουργική αντιμετώπιση των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος ήταν η ανοικτή επέμβαση. Εδώ και αρκετά χρόνια κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των κηλών η οποία πραγματοποιείται μέσο μικρών τομών (5mm -11mm). Τα πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής προσέγγισης, τα οποία παρουσιάζονται πιο κάτω, έχουν οδηγήσει στην καθολική χρίση της στην αντιμετώπιση των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος, τουλάχιστο από τις νεότερες γενιές χειρουργών.
Τα βασικά πλεονεκτήματα της λαπαροσκοπικής αποκατάστασης έναντι της ανοικτής αποκατάστασης είναι:
- Ελάχιστος μετεγχειρητικός πόνος
- Ταχύτερη κινητοποίηση του ασθενούς (2 ώρες μετά το πέρας της επέμβασης)
- Ταχύτερη επιστροφή σε πλήρεις δραστηριότητες
- Καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα
- Μικρότερη Πιθανότητα υποτροπής
- Δυνατότητα αντιμετώπισης βουβωνοκηλών και των δύο πλευρών μέσο των ίδιων 3 μικρών τομών
Νεοφύτου Κυριάκος MD, MSc, PhD
Γενικός Χειρουργός- Χειρουργική Ογκολογία